BOGURTLENLI PASTA 

     Haziran ayinda okullar tatil olur olmaz yazi gecirmeye dedemin ciftligine giderdik. orada her  sene gorulecek ogrenilecek ve eglenilecek o kadar cok sey olurduki...
   Dedem hem bana  ve kardeslerime hem arkadaslik hemde ogretmenlik ederdi. zaten civarda dedemi sevmeyen tek bir cocuk bulamazdiniz.
   Dedem kiz kardesim ve arkadaslarim ciftligin yanindaki koruya bogurtlen toplamaya gitmekten cok hoslanilardi. onlarla beraber bende giderdim. ama ben tembeldim en kucuk sepeti secer digerleri toplarken ben bir agacin golgesinde dinlenirdim.
  Bir gun yine bogurtlen toplamaya gittigimizde sepetin dibine cimen doldurdum. tepesinede onlari kapatacak kadar biraz bogurtlen doldurdum.sepet agzina kadar dolu gozukuyordu. dedem benimle gurur duydugunu buyuk bir gururla soyledi.
   Ertesi sabah annennem topladigimiz bogurtlenlerden pasta yapmisti. benim icinde digerlerinden ayri ufak bir pasta yapilmisti.oyle guzel gorunuyorduki. dayanamayip hemen yemege basladim.ilk lokmayi agzima attigimda bogurtlen tadini aldim. ama ikinci lokmada agzima acayip seyler geldi. yutamadim. meger pastanin geri kalanina benim getirdigim cimenleri koymuslar ne kadar sasirdigimi tahmin edersiniz.
   Dedem gulumseyen bir yuzle bana bakarak..
   Her kim kimi aldatmaya kalkarsa kalksin aslinda kendini aldatmis olur. dedi ve baska tek bir kelime etmedi. 
    Dedem ve anneannem bana guzel bir ders vermislerdi. o zamandan beride durustlukten ayrildigimida bana soyleyen olmadi
                                                                     (feyyaz saglam)